Yolu olmayan, sağlık ocağı ebesizlikten çürüyen, ilköğretim okulu kapatılan, yapılmaması için dilekçe verilen, yayla yollarındaki kazalarda her yıl kurban veren, içtiği suyunda yüzde 68 zehir bulunan (Sağlık Müdürlüğü’nün bu konudaki raporu muhtarda), devlet kapıları yüzlerine kapanan, seçimle gelen muhtarı değiştirmek için dilekçe verilen, sesini duyuramayan, dertlerini anlatamayan sahipsiz bir köy...

Hizmet gelmesin diye direnen köylü; köylüye tavırlı devlet görevlileri...

Ne yazık ki bu köy, benim de köyüm olan Ardeşen Yukarıdurak köyü.

Önce şunu belirteyim, doğup büyüdüğüm köyüm için çok uğraş verdim.

Başbakan başdanışmanlığım görevimde, hizmet versinler diye gökyüzünden adeta para yağdırdık. Dozer, kepçe gönderdik; muhtar tarafından geri çevrildi. Valilik kanalıyla mahalle yolları yapılması için çakıl, kum, çimento, nakliye ücreti verdik; nereye gittiği hala belli değil.

Aslında belli de dönemin valisi, köyün adı çıkmasın diye olayın üzerine gitmedi. İlköğretim okulu yaptırdık, yapılmaması için yüzlerce dilekçe verildi. Yaptırdığımız köprülere, yayla yollarına karşı çıkıldı. Köye hizmet için giden vali, kaymakam, bölge müdürü ve bürokratlara hakaret yapıldı. Eski valilerimizden Erol Çakır, Ömer Büyükkkent ve Erdal Ata'nın neler çektiklerini bilirim.

Kısacası devletin verdiği hizmetleri kabul etselerdi, Yukarıdurak, bugün İsviçre’nin en gelişmiş köyü gibi olurdu. Ama olmadı. Ahmet Tatar, o köyde 40 yıl önce muhtarlık yaptı. Esip gürledi, devletten hizmet kopardı. Sonra Almanya’ya gidip üzün süre kaldı. Memleketine dönerek, 27 Mart yerel seçimlerinde muhtar seçildi.

Geri kalan ömründe köyüne hizmet etmek istedi. Biraz heyecanlı ve asabi olduğu doğru. Ne istedi, ne yapmak istediyse doğduğu büyüdüğü köyü ve köylüleri içindi. Tam bir muhtarı bulduk derken, eski muhtarlar döneminde yapılan hatalar yüzünden, devlet kapıları yüzüne kapandı. "Aman Yukarıdurak bize gelmesin" dendi.

Bu yetmedi, köydeki okulu kapattıran, yolu durduran, hizmetleri geri çeviren köydeki kökleşmiş zihniyet, muhtara hizmet verdirtmemek için sudan bahanelerle ilçe seçim kuruluna şikâyet etmişler.

Yok 'muhtarın köyde ikametgahı yokmuş, altı ay doldurmamış' vs. Ardeşen’in 40’ın üzerinde köyü vardır. Bütün köylerin muhtarı Ardeşen'de oturur, kışın köyde kimse kalmaz. Her ailenin hem köyde hem de Ardeşen’de evi vardır. Diğer muhtarların konumları da aynıdır. Bu köşenin yazarı olarak benim de ilçede ve köyde evim vardır. Ama kimse kimseyi şikâyet etmiyor, hizmeti engellemiyor.

Ardeşen Kaymakamı Cemil Kılınç’ı bir kere gördüm, dahası memlekete gittiğimde ziyaret ettim. Deneyimli, adil birine benziyor. Tamam, Yukarıdurak hata yaptı, devlet görevlilerine saygısızlık etti, giden hizmetleri geri çevirdi. Bunu yapanların sayısı belli. Bu yüzden bir köyü, köylüyü cezalandırmanın izahı yoktur. Devlet küsmez, darılmaz, adil davranır.

Daha bu yaz memlekete geldiğimde gördüğüm bir tehlikeyi, yakın dostlarıma ilettim, yardımcı olmalarını rica ettim. Muhtarlık kanalıyla dilekçe verilmesi gerektiği söylendi.

Konu şuydu: köydeki dere kenarındaki yerleşim birimlerinde, dere ıslah çalışmalarının yapılmasını, aksi halde yakın zamanda bir felaket olacağını anlattım.

Dilekçe verildi, aylar oldu ses yok. Anlı şanlı devlet görevlilerinin, Şavşat ve Borçka’daki gibi felaket gelince, insanlar ölünce mi akları başlarına gelecek? Muhtarın derdi bu, ne istediyse verilmedi, bundan asabi.

Verdiniz de mi almadı? Merak etmeyin Rize’nin yeni valisi Seyfullah Hacımüftüoğlu, bu köye habersiz gider, denetimini yapar, diğer köylerle mukayese eder, adaletsizliği ortadan kaldırır.