Hafta sonu Can Dündar’in “Aşka veda” başlıklı kitabini okudum.Gerçekten muhteşemdı.Herkesin okumasını tavsiye ediyorum. Bu kitap,gerçek aşkın reçetesini yazıyor.

***

Aşk devrimcidir.

Çoçkuyla çarpan iki kalbin yarattığı etkiyle hiçbir direnç dayanmaz.

Sınırlar  harp içindir;aşk sınırdan anlamaz.

Yaş, sosyal statü,renk,ırk,cins,dil,mezhep,milliyet farkı,tutkuya mani olamaz.

İki yürek buluştu mu onları dizginleyen çiftler, bariyeler,örf ve adetler,gelenek ve görenekler,ilkele,nizamnameler,akrabalar, ebeveyneler tutuşur.

 Ten,derde ilaç olur; ölüm, ayrılığa yeğ tutulur.

Seven iki yürek,ayrılmaya zorlandıkça birleşir.

Aşk,yalnızca içeriden yıkılabilen bir kaledir.Sadece aşıkların bir birini yemesiyle yok olur.

***

Onu  hatırladıkça başı göge ermişçesine yada asansör boşluğuna düşmüşçesine ürpüyorsa yüreğiniz..

ÖMRÜ SAATLERE SIKIŞMIŞ  BİR KELEBEK TELAŞIYLA O HÜZÜNDEN, BU NEŞEYE KONUP KALKIYORSANIZ GÜN BOYU NEDENSİZ..Ve her konduğunda diğerini iple çekiyorsanız bu hisslerin.

Onunlayken pervaneleşen yelkovanlar, onunsuz mıhlanıp kalıyorsa yerinde,bir akrep kadar hain.

Sınıfta,ofiste,yolda,yatakta içiniz içinize sığmıyor, ondan söz edilince yüzünüz sizden habersiz, mis kokulu bir ekmek dilimi gibi kızarıyor,mahçup somurtuyor veya muzip sırıtıyorsa..

Ve o,her durduğunuz yerde duruyor,her baktığınız yerden size bakıyor,siz keyiflendikçe gülüp,hüzünlendikçe  ağlıyorsa…

Dünyanın en güzel yer onun yaşadığı yer, en güzel kokusu bedenindeki ter, en dayanılmaz duygusu gözlerindeki kederse…

Hayat onunla güzel ve onsuz müptelzelse…

Elmalar pembe, kiremitler pembe,gökyüzü,yer yüzü,o nun yüzü pembeyse…

Kışlar ilkbaharsa,yazlar ilkbahar,güzler ilkbahar…

***

Her şiirde anlatılan oysa; her filimin kahramanı o..Her roman ondan söz ediliyor,her  çiçek onu açıyorsa..

Bir anlık ayrılık,bir ömür gibi geliyor ve gider gitmez, özlem saç diplerinden çekiştirip beyninizi acıtıyorsa..

İştahınız kapanıyor,iştahınız açılıyor,iştahınız şaşırıyorsa…

Eliniz telefonda yaşıyor, işaret parmağınızla habire onu tuşluyor, dara düştüğünüzde kapıyı çalanın o olduğunu adınız gibi biliyorsanız.

Kokusu burnunuzdan, süreti gözünüzden,sesi kulağınızdan,teni aklınızdan silinmiyorsa…

Özlemi, sol memenizin altında,tek nüsha bir yasak yayın gibi taşıyorsanız gün boyu..

Hem kimseler duymasın, hem cümle alem bilsin istiyorsanız…

Onsuz geceler ıssız, sokaklar öksüzse..

Ayrılık ölüme,vuslat sehere denkse…

Uğruna ödenmeyecek bedel,gidilmeyecek yol, vazgeçilmeyecek konfor yoksa..

Dışarıda yer yerinden oynuyor, ve” içeri” de bu sizi zerrece ilgilendirmiyorsa..

Nedensiz küsüyor, sebepsiz afediyorsan ve bütün bu hallerinize siz bile akıl erdiremiyorsanız..

Kaybetme korkusu,kavuşma sevincinden ağır basıyor,aşk gurura baskın çıkıyorsa…

Siz aşıksınız ve yaşadığınız duygular,gerçek aşkın göstergeleridir.

****

Asırlar önce Shakespeare o muhteşem 129. Sonesinde,” Acıkan şehvet,ruhu ezip geçer” demişti.

O açlık ,” aşka veda” yı getirdi.Ve yinede sonenin dediği gibi.

“Ne tuhaf ki dünyada bunları bilen çok.Ama ceheneme götüren cennetten hiç kaçan yok”

Aşkınıza  sahip çıkmanız dileğiyle,Ankara’dan sevgiler.