Siyasette edep ve seviye bir hayli aşındırıldı. Seçim meydanların da yapılan konuşmalar da veya verilen demeçler de kullanılan dil genel ahlak yapımızı bir kene gibi kemirmektedir. Yapılacak hizmetlerden, ülke meseleleriyle ilgili geliştirilen projelerden daha çok belden aşağı vuruşlar pirim yapar oldu. Kimin ağzı güzel laf ediyorsa, kimler insanımıza bin bir çeşit yalanı yutturmayı becerebiliyorsa o kimseler maalesef eller çatlarcasına alkışlanıyor. Doğruları seslendirenler veya iktidara yar olmayanların hepsi ucuzundan hain ilan edilebiliyor. Her ne kadar hırsız, arsız varsa hepsi popüler insanlar olarak insanımıza takdim edilebiliyor. Sanki bu ülkede yeni bir insan türü peyda edildi. Sanki insanlarımızın bellekleri kontrol altına alınmış gibi bir durum var ortada. Ayıp veya yasaklar delinince yüzlerde bir o kadar utanma duygusundan mahrum kaldı. Dün doğru dediğinin bugün aksini iddia edenlerden alın da, daha düne kadar her türlü hakaretin hedefi olan kesimlere dün onca hakareti edenler utanmadan bugün kardeşim diye hitap edebiliyorsa veya düne kadar el eteği öpülen bir takım çevreler bugün yine aynı ağızlarda en ağır hakaretlerin hedefi yapılıyorsa bu ülkede haya ve edep çizgileri bir hayli aşındırıldı demektir. Öylesi anlaşılmaz bir zihniyetin laf kirliliği tasallutu altında bulunuyoruz ki, dünyanın bütün yalan makinelerini bu ülkeye ithal etmiş olsak yine de kimlerin doğruları seslendirdiğine dair net bir neticeye gitmek çok zor. Medya resmen kuşatma altında, İstihbarat örgütleri bahse konu kesimlerin tekelinde, devlet imkanları yalan imparatorluğunun hegemonyasın da olunca,  yaşanılan akıl ve vicdan kayması da bir o kadar üst düzeyde seyrediyor. Biz buralarda ülke gerçeklerini tamamen iyi niyetle ortaya koymaya çalışırken bizleri hain ve dinsiz ilan edenler, hainliğin daniskasını sergilemek bir yana cennete giden trenin bütün vagonlarını tekellerine almışlar gibi kutsallarımızla siyaset yapmayı günah olarak telakki bile etmiyorlar. İnsanların bugün ne yemesi gerektiğinden alın da, insanların kaç kere evleneceği, kaç çocuk doğuracağına varana kadar geniş bir müdahale ve yönlendirme alanını adamlar babaların tarlası gibi yalanlarla ekip harmanlıyorlar. Hukuk hukuk olmaktan çıkmış, resmen iktidarı koruma zırhına dönüşmüş olduğu bu ülkede henüz adı konmamış bir despotizm millete kemane çalıyor. Millet iradesinden bahsedenler, parlamenter demokrasi nimetlerinden istifade edenler, yeri geldiğinde parlamenter demokrasinin anasını bellemede hiçbir beis görmüyorlar. Her şey bizim iki dudağımız arasında şekillenir diyenler, yolsuzlukları örtmek için kimi zaman savcı, kimi zamanda polis olmaktan uzak durmuyorlar. Bir yanda hukuk devletinden bahsedenler, diğer tarafta hırsızlıkların aklanacağı yerler olan mahkemelerin yerine seçim sandıklarını taşımaktan haya bile etmiyorlar. Herkese korku değneği göstermeyi maharet zannedenler, bu toplumda kendilerinde zerre kadar korkmayacak namuslu ve yürekli insanların henüz tükenmediğini bir türlü akıllarına bile getirmiyorlar. Bu ülkede demokrasi vardır ve bu demokrasi çok ciddi bedeller ödenerek kazanıldı. Bu millet bu gücünü bir takım ölçü tanımaz, haddini bilmez çevrelere bu hakkını gasp ettirmeyeceğini artık bu çevreler anlamak, idrak etmek zorundadırlar. Kaos toplumu peyda etmek isteyen çevreler pusularında fırsat kollarken, ülkeyi yönetenler pusularında fırsat bekleyenlerin motoruna yakıt pompalayacak türden bir takım gece yarısı çıkarılan yasalarla yakıt hortumları takıyorsa, yeni toplumsal sancılara gebe olduğumuzu görememek için ya aptal ya da kör olmayı gerektirir. Bu millet bunca yanlışı göremeyecek kadar kör olmadığına göre bu hallerimizde de bir hikmet var demektir. İnşallah hayırlısı olur.