Bazen iktidar yanlısı arkadaşları hiç anlamıyorum. Ya da onlar bizi hiç anlamıyorlar.
İktidara yapılan en ufak bir eleştiriyi bile kabul edemiyorlar ve düşmanca tavır takınıp hemen karşı saldırıya geçiyorlar. Hoş iktidar da aynısını yapıyor ve anlaşılmaz bir paranoya ile başta kendisine biat etmeyen ve eleştirel yaklaşan ( hoş sayıları az ve sesleri cılız çıksa da ) bir kısım basın ile toplumun bazı kesimlerinin en ufak eleştirilerinde bile art niyet arıyorlar ve hemen karşı atağa geçiyorlar.

Siz iktidar olarak muhalefetin ve dolayısı ile halkın en az yarısının varlığını göz ardı ediyorsanız ve hatta sağlıklı bilgi bile vermiyorsanız doğal olarak eleştirilirsiniz. Oysaki evrensel demokrasinin temeli, görüşlerin karşılıklı tartışılarak en doğru karar ve kurallar bulmak ve uygulamak mantığı üzerinde yükselir. Ya da en azından teoride bu böyledir.

Ne yani, şehit haberlerinde onların içi yanıyor da, bizim yüreğimize kan damlamıyor mu?
Bizim itiraz ettiğimiz ya da sorguladığımız konuları şu yedi ana başlıkta toplayabiliriz:

1-Ortadoğu savaşına girmemiz şart mıydı?
2-Böylesine bir savaşa neden tek bir kişi karar veriyor? Meclis neden devre dışı? Cumhurbaşkanını halk seçti ise meclisi kim seçti? Ortak karar alınamaz mıydı ya da referandum yapılamaz mıydı? Böyle bir karar olası savaşta daha etkili olmaz mıydı?
3- Hadi terör gerekçesi ile Suriye'ye girdik, peki Libya'da olmamızın gerekçesi ne? Tamam Suriye’de bir tampon bölge oluşturur, yeni angajman kuralları belirler, taraflara ültimatomu çeker, gerekçesi ne olursa olsun bu bölgenin ihlalini savaş nedeni sayarsın. Ve gerekirse ve İhlal eden kim olursa olsun sonuna kadar tüm ülke olarak savaşırsın. En azından bu kararlılığı herkese göstermek lazım. Bu durumda elbette şehit verilmesi kadar doğal bir şey olamaz. Belki böyle daha az şehit verirdik? Savaş gibi ciddi bir işte toplumun tümünün birlikteliğinin sağlanmasına neden hiç çaba gösterilmez?
 4- Bize ne ESET ile ÖSO savaşından? Ya da Hafter ile Libya muhalif güçlerinin savaşından? Onlar bir zaman barışır ama bize sürekli kin tutarlar. İdlip’te bunca şehit vermemizin tek nedeni oluşturmaya çalıştığımız tampon bölge ise neden Esat yönetimini yerle bir etmiyoruz?   Bu durumda uzaktan top atışları ve iha-sihalarla bu intikam alınmış sayılamaz.
5- C. Başkanının ikide bir ABD ve Rusya ile görüşmesi neden? Orta doğunun asıl sorunu emperyalist işgal değil mi? PKK ve diğer teröristlerin en büyük hamileri onlar değil mi? İkide bir büyük önem atfedilen telefon görüşmeleri ile neyi çözdük?
6- Ülkeler savaşmaktan çok caydırıcı güç olmak için güçlü ordu bulundururlar. Güçlü ordu ile birlikte iktidarı ve muhalefeti ile tutarlı dış politika birbirini tamamlarsa işte o zaman caydırıcı güç oluşur. Atatürk ün Kurtuluş Savaşının en kritik anlarında bile cephe ile meclis arasında mekik dokumasının nedeni dışarıya karşı ulusça topyekûn birlik görünmek çabası idi. O zayıf ordu ile bile bu ulusal birliktelik sağlanarak ve meclisin aldığı kararları ne pahasına olursa olsun uygulanarak ve elbette ulusça ya istiklal ya ölüm şiarına sarılarak başarıya ulaşılmıştır. Dışarıda   ''TBMM hangi kararı alsa uygular '' imajı ile caydırıcı güç oluşmuştu. Bence M. Kemal’i Atatürk yapan bu başarısıdır. Uluslararası ihtilaflarda şimdi yabancısı olduğumuz ama o yıllarda Türkiye'nin birçok kez arabuluculuğa çağrılmasının altında işte bu imaj yatmıştır.
7- sonuç olarak şunu unutmayalım, kral çıplak deme cesaretini gösterme zamanı gelmiştir. Savaş gibi konularda tek taraflı değil mümkün olan en yüksek ulusal bütünlük sağlanmalıdır. Yalnız siyasi kaygılarla olayların gelişimine göre zikzaklar çizerek günlük hatta anlık tepkilerle zaafa uğrama riskinden kaçınmalıyız. Dışarıya karşı kararlı ve tek yumruk olmuş ulus imajını yeniden oluşturmalıyız. Yakın tarihimizi ve geçen yüzyılın dehası kurucu liderimizin askeri ve siyasi hayatını tekrar tekrar okuyalım. Zira aradığımız çözümler orada mevcuttur.