Başarılı, mutlu ve gelecekten ümitli insanlar sevilir. Bir gül bahçesine girdiğinizde, asık surat mı olursunuz, yoksa gülümseyen bir yüze sahip olmanın zevkini mi yaşarsınız?

            Yılların muhalefeti, insanları ümitsizleştirir, başarılı olma duygularını köreltir ve de sevimsizleştirir. Başarı, paylaşımın bir diğer adıdır. İnsanlar yükselen değerlere karşı alkış tutmasını severler. Başarı, aynı zamanda ruhu heyecanlandırır ve aydınlatır. Sürekli muhalefet, kendi yandaşlarını da bıktırır ve sonunda içten patlamalar baş gösterir.

            Bugünün Türkiye’si yepyeni anlayış ve açılımlara kanat çırpmaktadır. İktidar partisi olan Ak Parti, bugüne kadar görülmemiş bir biçimde hızla ilerlemekte ve yeni ufuklar vaat etmektedir. Bu durum seçmeni de heyecanlandırarak, arkasından sürüklemektedir. Çünkü seçmen, Ak Parti sayesinde statükodan kurtulduğuna inanmakta, gelişim ve değişimi kendi bünyesinde de yaşayarak heyecanını bizzat tatmaktadır. Bu tattır ki, seçmen, Lider Erdoğan’a baktığında yüzü, bir diken tarlasına giren insanın yüz hatlarını değil, gül bahçesine girenlerin yüz şeklini alıyor; gülümsüyor, ümitvar oluyor ve neşeleniyor.

            Kader CHP’ye iktidar olmayı nasip etmedi. Öyle oldu; belki de olması gereken oldu. CHP sürekli muhalefetin getirmiş olduğu siyasi travmayı, kendi içinde kavgaları körükleyerek, kongreler yaparak gidermeye çalıştı/ çalışıyor. İktidar partisi liderine “diktatör” yakıştırmasını yapan Kılıçdaroğlu’na şimdi en yakın arkadaşı olan Muharrem İnce kazan kaldırarak “diktatör” diyor. “Men dakka dukka.” Vurma elin kapısını, vururlar kapını.

            CHP niçin iktidar olamıyor, halkın teveccühünü kazanamıyor? Türkiye’de siyaset yaptığı için! Bu halkın değerlerini bilmeyen, bilmek istemeyen, yüzü diken tarlasına giren insanların yüzü gibi asık bir şekilde halkının karşısına çıkan, halkın duygusal bağlarını hiçe sayan siyasilerle iktidar olunmayacağını herkes anladı, CHP’den başka!

            Acaba diyorum, CHP yaşama kabiliyetini kaybetti de mi iktidar olamıyor? Kendi gettosuna kapanarak çağı mı okuyamıyor? Yüz yıllık söylemleriyle kendini bağladığı için mi hareket edemiyor?

            30- 40 yıl önce köylerimiz hızla göç vermeye başladığında, ilk göçenler, toprakları az olan aileler oldu; çünkü geçinemiyorlardı ve geçimlerini dışarıda aramak zorundaydılar. Köyün bol toprak sahipleri ise göçe karşı çıktılar; çünkü toprakları sayesinde rahat bir yaşam sürüyorlar, topraksızları da kendilerine bağlı kılıyorlardı.

            Fakat sonunda köyün büyük bir bölümü göç etti. Bol toprak sahibi Hüsmen Ağa, köylüyü hep hakir gördü ve aşağıladı; bir gün köye dönecekler ve bana muhtaç olacaklar düşüncesini içinden hiç eksik etmedi. Ne var ki, köylü şimdilerde köyüne dönüyor, ama zengin olarak. Güzel evler kuruyor ve daha aydın bir anlayışla yazlarını köyünde geçiriyor. Hüsmen Ağa mı? Sormayın gitsin. “Dünün zibidileri, bugünün ağaları olmuş.” diyerek ve de saygınlığını kaybederek gece uykuları kaçıyor, köyde tutamadığı oğulları da bir işe yaramadıklarının acısını içinde duyarak. Bir keresinde köyde muhtar olmayı denedi de sonunda bir hafta evinden çıkamadı, üzüntüsünden ve utancından!

            CHP mi? Hüsmen Ağa’dan farkı varsa söyleyin. İflah olması için zihinsel göç yaşaması lazım CHP’nin. “göbeğini kaşıyan, gerici” ler iktidar olmuşsa, bu, halkın değil, CHP’nin algısıdır ve “Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçmiştir.”

            Muhalefet partisi, kantarın topuzunu ayarlayan olmalıdır ki, topuz kaçmasın. İktidar, direkt halka karşı olan sorumluluğunu, muhalefetin duruşunu kaale alarak yapmalıdır.

            Şimdi tekrar kurultay, kongre derken, kendi içinde yeni muhalifler üretecek ve muhalefet yaptığını halka deklere edecek. Sıkışan havayı, kendi içinde deşarj ederek rahatlamayı deneyecek.

            Olmuyor CHP. Bu gidişle olacağa da benzemiyor. Ekmeleddin İhsanoğlu CHP’nin başına geçerse belki!..