Şule Yüksel Şenler de Hakk’a yürüdü. 2019 yılı adeta hüzün yılı oldu. Kadir Mısıroğlu, Mehmet şevket Eygi, Emin Işık, A. Haluk Dursun ve Şule Yüksel Şenler. Hepsi bir davanın ayrı şubeleri idiler ve görevlerini de yerine getirdiler ki, Müslümanlar onları bağrına bastı; arkalarından hayır dua ettiler.

            Şule Yüksel Şenler de bunların arasında kendine has bir üslûpla hareket eden ve kitleleri, özellikle kadınları- kızları, sürükleyen bir kadın yazardı. 1967’lerde genç kız olarak meydanlara iniyor ve konuşmaya başlıyordu. Fakat o da ne? Başında, o zamana kadar hiç görülmeyen bir başörtüsü vardı ve bu başörtüsü alımlıydı, şehirli hüviyeti taşıyordu. O zamana kadar sadece köylü kadınlarının bir örtü biçimi vardı ve bu şekil de genç kızlara örnek olacak durumda değildi. Kadınlar köylere sıkıştırılmış, okumak isteyenlerden dini taviz istenince, Anadolu insanı da kız çocuklarını okula vermekten kaçınmıştı.

            Üstüne üstlük, Şule Hanım bir de roman yazınca işte Anadolu’da kıyamet o zaman koptu! “Huzur Sokağı” adlı bu roman, ruhu sıkıştırılmış bir gençliğin içini açıyor ve hayata karşı duruşunu sağlamlaştırıyor ve kendine özgüveni geliştiriyordu. Tüm zamanların en çok okunan romanı olmuştu, Huzur Sokağı. 1970’li yılları boylu boyunca tutmuştu. Onu okuyan genç kızlar tesettüre giriyor, onu okuyan erkekler, üniversite okuyarak da dindar olunabileceğini kabulleniyorlardı. Halkın arasında da, Roman kahramanı olan “Feyza” ve “Bilal” isimleri adeta patlamıştı. Doğan çocuklara Feyza ve Bilal adlarını vermekte adeta yarışılıyordu. 1970 ve 80’li yıllarda doğan çocuklar araştırılsa, her iki ismin çok öne çıktığı görülür.

            Sora bu roman, yönetmenliğini Yücel Çakmaklı’nın yaptığı ve başrollerini Türkân Şoray ve İzzet Günay’ın paylaştığı “Birleşen Yollar” adı altında filme alınınca, kitlelere ulaştı ve halktan çok kabul gördü. Genç kızlara ve genç erkeklere özgüven geldi, onların hayata akışını hızlandırdı.

            Yıl 1972 ve ben Öğretmen Okulu ikinci sınıftayım. Bulunduğumuz şehrin dışında başka bir şehri henüz görmüş değiliz. Okumayı seviyoruz, fakat bize kitap tavsiye edecek insanlardan mahrumuz. Hafta sonu bir arkadaşımın evine misafir olarak gittim. Arkadaşımın babasının küçük bir kütüphanesi vardı. Bizi biraz okuyup okumamakla yokladı. Ardından da “Huzur Sokağı”nı okudun mu, dedi. Ben hiç duymamıştım o romanı. Bizim okuduklarımız genellikle Kerime Nadir, Muazzez Tahsin Berkant, Esat Mahmut Karakurt gibi yazarlardı ve tümüyle de aşk romanları idi. Öyleyse al ve oku, diyerek Huzur Sokağı’nı bana verdi.

            Eve geldim ve kitabı açtım. İlk sayfalar pek çekici gelmedi, fakat okumaya direndim. Sonra arkası açıldı ve hayatımız da değişti. Bu “değişti” kelimesi sıradan değil, tam değişti. Okuma serüvenimizin yolunu değiştirdik. Hayata bakış açımız değişti; davranışlarımız, ümitlerimiz, insan ilişkilerimiz değişti ve bizler bambaşka birileri olamaya başladık. Kıtlık döneminde adeta baklava bulmuştuk!

            Ondan sonra Hekimoğlu İsmail’in yazdığı “Minyeli Abdullah”ı okuyunca, bizde dâvâ şuuru da adeta tavan yaptı.

            Ve ardından gözümüz ve gönlümüz açılınca Necip Fazılları, Sezai Karakoçları, Seyyid Kutubları, Said Havvaları, Mevdudileri tanımaya başladık. Bütün bu taşıklılığımızı Şule Hanım, Huzur Sokağı’yla sağladı. Evet, bir kitap yazdı ve on binlerin hayatını değiştirdi.

            Cumhuriyet sonrası Müslümanların uyanışını sağlayan kıvılcımlardan birini çakan bir hanımdı, Şule Yüksel Şenler. Her fani gibi geldi ve ebede gitti. Ardından çok güzel eserler bıraktı. Rabbim onu bağışlasın, mekânı cennet olsun!

NOT: Şule Yüksel Şenler’i daha yakından tanımak isteyenler, Demet Tezcan’ın “Bir Çığır Öyküsüdür Şule Yüksel Şenler” adlı biyografik eserini okusunlar.

D. Ali TAŞÇI (dalitasci@hotmail.com) Twitter:@DAliTasci