Hiç unutman Tarih 30 Ocak 2005 Pazartesi idi

Askerdeydim. Akşamüstü kantinde gazeteleri okuyordum. Milliyet gazetesi okumaya başladım. Sayfaları çevirirken gözüme Kazım Koyuncu ile ilgili bir haber ilişti.

Başlıkta şöyle idi “Konser ve kanser tek harf fark eder” .

Başlığın altındaki spotu okudum şok oldum. Acaba yanlış mı okudum diye tekrar okudum. Gerçi haberi yazan güvenilir bir isim hemşerimiz Ali Eyüboğlu idi. Ama yinede insan üzüldüğü haberlerin yalan olmasını ister. Ama maalesef öyle olmadı. Haberin devamını okudum. Ama değişen bişey yoktu. Kazım Koyuncu kanserdi ve tedaviye de başlamıştı.

Aylar geçti. Bu kez tarih 25 Haziran 2005 Cumartesi idi. Öğleden sonra birliğin sosyal tesislerindeki internet cafe’ye gitmiştim. Milliyet’in internet sitesinde bir son dakika gelişmesi gördüm. Haberde başlık şöyle idi “Karadenizli şarkıcı Kazım Koyuncu vefat etti”. Haberin ayrıntısını daha fazla okuyamadım.

Kazım koyuncu… Onu ne ben, nede bir başkası anlatmakla bitirebilir.

Lisede iken onun şarkılarını ilk kez Pazar ilçesinde yayın yapan Radyo Umut’da dinlemiştim. Her dinleyişimde biraz daha hayran kalıyordum kendisine.

Ardından Gelişim TV de çalışırken kendisiyle tanışma şerefini yaşadım. Hatta röportajlar bile yaptım. Onun bambaşka bir insan olduğuna o zaman iyice kanaat getirmiştim.

Askerde vefat ettiğini öğrenmiştim. Askerlik sonrası tekrar Gelişim TV’de çalışırken bizim Neco ile mezarına gittik. Ölüm yıldönümlerinde de gittik. Ailesiyle görüşüp haberler yaptık. Doğal olarak ailesinin acısı dinmiyordu.

Tüm Karadeniz onu tanırken “Viya”,”Hayde” albümleri ve dizilere yaptığı müziklerle tüm Türkiye’ye mal olmuştu. Ama maalesef kanser her şeyin çok daha iyi olmasına engel oldu.

Bugün aramızdan ayrılışının 7.yılı. Kazım’sız geçen yıllar bizi yedi bitirdi adeta.

Onun yerini kimse dolduramadı ve bence de dolduramayacak. Onu ancak taklit edebilecekler. Onlara tavsiyem şu; Kazım Koyuncu olmaya çalışmayın. İsteseniz de olamazsınız. En iyisi kendiniz olun.

Kazım Koyuncun kültürümüze katkısı da yadsınamaz. Eğer bugün Karadeniz müziği popüler ise bunda en önemli etken odur. Bu gerçeği kimse değiştiremez.

Keşke yaşasaydı. Şüphesiz Karadeniz müziği daha çok ilerleyecek ve Her şey çok daha güzel olacaktı.

Ama olmadı.

Bazen şu düttürü dünyanın haline baktıkça iyi ki erken gittin, iyi ki daha fazla görmedin bu dünyanın rezilliklerini, acımasızlıklarını diye

Ama bazen de keşke yaşasaydın diye için için üzülürüm.

Karadeniz’in asi, mert, şair ceketli çocuğu; mekânın cennet olsun.

“ Medya Kolik “  Köşesi 

Kazım Koyuncu ve Medya

Ulusal medya Kazım Koyuncu’yu maalesef çok geç fark etti. Fark ettiği zamanda ise iş işten çoktan geçmişti.

Aslında ulusal medya Kazım Koyuncu’nun ölümü sonrası halkın ona bu denli sahip çıkmasına şaşırmıştı. Sıradan yerel bir sanatçı gözüyle bakmışlardı. Ama öyle biri olmadığını gördüler. Ölümü sonrası “işte halkın sanatçısı” diye manşet bile attılar.

Ölümü sonrası ulusal medya, genel olarak Kazım Koyuncu ile ilgili özellikle belgesel alanında önemli çalışmalar yaptılar, konserlerini ve kliplerini yayınladılar. Açıkçası bunlar olumlu işlerdi.

Peki, yerel medya ne yaptı derseniz. Maalesef iç açıcı bişeyler yazamayacağım. Genel anlamda sadece kliplerini yayınladılar birde ölüm yıldönümlerinde haberini yaptılar.

Daha fazlasını yapabilirlermiydi? Bence yapabilirlerdi.

O halde neden yapmadılar derseniz.

İmkân meseledir herhalde…

İNSAN HUZUR BULUR YAYLALARINDA
HER GECE DÜŞÜMDE RUYALARİMDA
ÇOK ÖZEL YERİ VAR DÜNYALARIMDA
İLHAM KAYNAĞİMDİR BİZİM ORALAR.İNSAN HUZUR BULUR YAYLALARINDA
HER GECE DÜŞÜMDE RUYALARİMDA
ÇOK ÖZEL YERİ VAR DÜNYALARIMDA
İLHAM KAYNAĞİMDİR BİZİM ORALAR.

YAZ GELIR YAYLALAR DOLAR ŞENLENIR
BÜLENT TULUM ÇALAR HERKES EYLENİR
SEVDALİLAR HORONLARDA BELLENİR
SEVDALIK VATANİ BİZİM ORALAR.“ Bizum Ezgiler “  Köşesi 

 “İşte Gidiyorum” Dedi ve Gitti Kazım Koyuncu
Bu hafta “Bizim Ezgiler” köşesini de Kazım Koyuncu’ya ayırdık.

Onun o güzel sesinden “İşte Gidiyorum (hoşçakal)” şarkısını dinledikçe insanın hüzünlenmemesi mümkün değil.

Ölümünden sonra 2006 yılında çıkan “Dünyada Bir Yerdeyim” adlı albümde yer alan “Hoşçakal” adlı şarkının sözlerini paylaşıyorum

İşte gidiyorum
Bir şey demeden
Arkamı dönmeden
Şikâyet etmeden
Hiçbir şey almadan
Bir şey vermeden
Yol ayrılmış, görmeden gidiyorum…

… Ve Son Nokta.

Yüz sene daha yaşasam, yapsam, yapsam, yapsam hep yapsam yine eksik gideceğiz. Ne kadar eksik gidersek hayatta yapacak o kadar çok şey bırakırız. (Kazım Koyuncu)