“Çocuk, anasından doğup da kan içmekten kesilince, bu defa gıdası süt olur. Sütten kesilince de lokma yemeye başlar.

            İnsan kemale gelince (olgunlaşınca) lokmadan kendini çekince Lokman olur. Ruh, beden kaydından kurtulunca ruhani gıda alır.” (Mevlâna, Mesnevi)

            Toplumda fiziki yaşını almış, fakat ruhani yaşı ana karnında cenin hükmünde olan insanların hâlâ kan ile beslendikleri bir vakıadır. Bu tip insanlar tarih boyunca her dönemde çoğunlukta bulunmuşlar, yaşadıkları zamanı olumsuz yönde etkilemişler ve fitne unsuru olmuşlardır.

            Lokmadan geçerek Lokman olmak herkese nasip olmamıştır. Lokman olmak için sadece akıl yeterli değildir; aklı besleyen, ona doğru yolu gösteren vahyin olması, onun aklı nurlandırması şarttır. Vahyin nurlandırmadığı akılların kurdukları dünya bataklıktır, karanlıktır, fıtrat vurguncusudur. Böyle bir dünyada huzur aramak, en azından, büyük bir gaflettir.

            Fertleri birer birer eğiterek yetiştirmeden, onları Lokman yapmadan kurulacak olan her site kan kusacaktır, kusmaktadır. Zaman o zamandır; dert taşıyan, çile ehli, çoluk çocuğuna muallim olmak gibi bir derdin içinde olmalıdır. Kendisi olamıyorsa, çoluk çocuğuna muallim olacak birilerini bulup onları fıtri bir eğitime tabi tutmalıdır. Bu kadar dünyevileşmenin bedelinin çok ağır olacağını söylemek keramet veya kehanet değildir.

            Bulunduğumuz hemen her ortamda, karşılaştığımız hemen herkessin, bir iş için bir araya geldiğimiz kimselerin; özetle hemen herkesin tüm derdinin “ahır yapmak” olduğunu göremiyorsanız, nefislerinin ilahlaştığına şahit olamıyorsanız kendinize ağlayınız!

            Her anne ve baba bir Nuh gemisi aramaya koyulmalıdır. Fırtınaya tutulmadan, “ahır ehli”nin yaldızlı sözlerine aldanmadan bir Nuh gemisine ulaşmak kaçınılmazdır. Nuh gemisine ulaştıktan sonra da yüzmenize gerek yoktur. Ulaşmaya niyet edenlerin o gemiyi bulacaklarından kuşku duymalarına gerek yoktur.

            Tarih boyunca kalabalıklar, çoğunluk hiçbir zaman hakikatin temsilcisi olmamıştır.

            “Yeryüzünde bulunanların çoğu, kendilerine uyarsan, seni Allah yolundan saptırırlar. Çünkü onlar zandan başka bir şeye tabi olmuyorlar ve temelsiz bir tahminden başka bir şeye dayanmıyorlar.” (En’am, 116) (Demokrasi çoğunluk düzeni miydi? Temsilcisi de dünyayı sömüren İngiltere, ABD ve diğerleri miydi?)

            Bunca kalabalıklar içinde, bu keşmekeş dünyada Hakikati bulmak elbette kolay değildir. Yine Mevlâna’nın bir sözüyle buna açıklık getirelim:

            “Sen; gaflet ve bilgisizlik karanlığı yüzünden bir kişiyi tanıyamazsan, dikkat et, bak; o kişi, kendisine kimi imam (önder, lider) edinmiş, kime uymuş? Böylece onu anlarsın.” (Menevi)

            Cins cinsini çeker be gözüm!

            Ne kadar güzel ve isabetli bir söz! Demokrasinin beşiği İngiltere (Magna karta), Osmanlı’yı yok eden İngiltere! Osmanlı’nın topraklarında yaşayanların birçoğu Osmanlı düşmanı! Çanakkale’de şehid olan dedenin torunu kıyasıya ceddine düşman ve ceddini boğmaya çalışan düşmanına, onun kültür ve inancına ölümüne dost! Böyle bir duruma tarihin hiçbir döneminde, hiçbir millette rastlanmamıştır, bizim dışımızda.

            Öyleyse, sözü fazla uzatmadan, Lokman yetiştirene kadar ve onların bize yutturmaya çalıştığı “ahır kurma uygarlığı”na “hayır!” diyene kadar, sabırla iç dünyamızın zenginliğiyle tanışmalı ve insan olma cihadı vermeliyiz. Lokmansız dünyanın lokmaları, ruhumuzu karanlıklara sürüklemektedir.

            Niyet edin, Allah kolaylaştıracaktır.

  D. Ali TAŞÇI (dalitasci@hotmail.com) Twitter:@DAliTasci