“Senin nefis ateşini parlatmak için, Firavun’un ateşine atılan odun atılmamaktadır. Yani sen, onun gibi kuvvete, fırsatlara, servete malik değilsin. Eğer Firavun gibi güçlü olsaydın, sen de çok canlar yakardın!” (Mevlâna – Mesnevi)

            Çevremizde, hayatın içinde kış uykusuna yatmış yılan kılıklı nice insanlar vardır. Kış uykusuna yatmış olduklarından, yani beklentileri henüz ortaya çıkmadığından, ölü gibi hareketsiz yatmaktadırlar. Güneş beyinlerine vurduğunda, yani menfaat paylaşımı başladığında, bir ejderha çevikliğiyle yerlerinden fırlayıp, nefislerini kabartacak dünyevi menfaatleri ele geçirmek için çevrelerini ve dünyayı ateşe vermekten çekinmezler.

            Eğitilmemiş, gerçek mânâda terbiye görmemiş her insan, her toplum ejderha hükmündedir.  Kış uykusuna yatsa da asıl onu / onları güneşli havalarda görmek lazımdır; nefs ejderhası nasıl ağzını açmış herkesi yutmak için hazır beklemektedir!

            İnsana “şehvet güneşi” vurunca akıl uçup gider. Her şey “haz” için sıraya girer. Hayat “haz”lar meydanıdır. Nefs-i emmare kullarının tek “değer” yargısı vardır, haz! Ona dokunduğunuz an, savaş kaçınılmaz olur. Bireysel, toplumsal ve evrensel kavga ve savaşları bunların dışında düşünmek, değerlendirmek hakikati ıskalamaktır.

            Musa olmadan ejderha öldürülemez. Yaradılış gerçeği ile tanışmayan, var olma amacını bilmeyen, hayatta olmayı, yaşamayı hazlarının tatmini olarak bilen her fert, toplum, devletler ejderha hükmündedir. Bunların eline bilgi geçerse, onu en dehşetli silah olarak kullanır ve milyonların ölümünü keyifle izler. Birinci ve İkinci Dünya Savaşı’nda iki yüz milyondan fazla insan öldürenler, insanlık yararına mı savaşmışlar? Bugünkü savaşlar (soğuk, sıcak) insanlık yararına mı olmaktadır? Bilgi amaç değildir, insan olmanın, insan kalmanın ve insan olarak dünyadan göçmenin aracıdır, öyle olmalıdır. Yoksa bir ejderha gibi karşımıza çıkar.

            Sapkınlığın çeşidi sınırsız olduğu gibi sonu da yoktur. Her zaman ve zemine göre değişik adlarla ortaya çıkar. Hz. Lût zamanında farklı isimle ortaya çıkmıştı, şimdilerde LGBT adıyla arzı endam ediyor. Filan zamanda ayaklarına prangalar vurulan köleler vardı; çağımızda, ruhlarına zincirler vurulan ve iman yolları kapanan modern zavallılar vardır. Anasırı Erbaa (toprak, su, hava, ateş) –dört unsur- dünyayla birlikte varsa, dünya durdukça şeytan da rahman da varlığını sürdürecektir. Şeytana ve nefse köle olmamak için, Rahman’ın nurlu dünyası olan Şeriat-ı Garra-yı Ahmediye’nin izinden ayrılmamak gerekir. Bunun için Rabbanî bir terbiyeden geçmek şarttır. İslam, el yordamıyla anlaşılacak ve yaşanacak bir Din değildir.

            Her şeye rağmen asla ümitsiz olmamak gerekir. Seni topraktan yaratan Allah, yine senin Rabbin olarak seni terbiye ediyor. Bundan büyük mutluluk mu olur?

            Nefs-i emmare ejderhanı terbiye ettiğinde, o nefis, “Nefs-i Safiye” olup, Hz. Musa’nın ejderhası gibi, çağdaş firavunlara karşı cephe alır.

            “Müzik” diye insanların imanlarını saçıp savuranlar, sen, ruhunun nağmelerine beste yapınca, Hz. Davud’un sesine eş ses katar ve dağları inletir; demiri, avucunda hamur gibi yumuşatırsın.

            Hz. Süleyman’a hamal olan rüzgâr, samimiyetin karşısında senin imanını doğudan batıya; kuzeyden güneye taşımak için sabırsızlanır.

            İbrahimî ruha büründüğünde, etrafını saran ateşlerin, aşkının önünde gül bahçesi olduğunu görürsün.

            Ve Efendiler Efendisi’nin en büyük mucizesi olan Kur’an, sana sırdaş, arkadaş, yoldaş olur; seni ebediyyen yolda komaz.

            (Öncüler bu terbiyeden geçmeden, yaşadığın ülkenin refaha ve felaha kavuşması zor görünüyor dostum!)

            Ey Müslüman! Sen ne mübarek insansın!

NOT: Aziz dostum yazar / hikâyeci Recep Seyhan’a Rabbimden acil şifalar diliyorum.

   D. Ali TAŞÇI (dalitasci@hotmail.com) Twitter:@DAliTasci