“ Ve seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” ( Enbiya, 107 )

            Peygamber Efendimiz’in (AS) bazı özelliklerini yazmak istedim; olur ki, birileri bunlardan istifade eder. Kimsenin iç dünyasını bilemiyoruz; bu özellikleri okurken kendisini hesaba çekecek olanlar da mutlaka olacaktır; çünkü Müslümanların rol modeli Peygamberimizdir.

            Çok merhametliydi.

            İnsanlara danışır, fikirlere saygı gösterirdi.

            Emaneti sahibine teslim ederdi.

            Sabırlıydı.

            El- Emin’di.

            Hoşgörülüydü.

            Güzel ahlâklıydı.

            İnsanların en cömerdiydi.

            Güler yüzlüydü.

            Alçak gönüllüydü.

            Kötü söz söylemezdi.

            Kimseyle çekişmezdi.

            Her zaman ağırbaşlıydı.

            Dünya işleri için kızmazdı.

            Ondan bir şey umanı, ümitsizliğe düşürmezdi.

            Kimsenin kusurunu aramazdı.

            Affedici idi, intikam almazdı.

            Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı.

            Yemek seçmezdi, önüne konanı yerdi.

            Susması, konuşmasından uzundu.

            Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi.

            Sade kıyafet giyer, gösterişi sevmezdi.

            Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz ve bağırmazdı.

            Konuşurken adeta çevresindekileri kuşatırdı.

            Kimseye, hakkında hayırlı olmayan söz söylemezdi.

            Kendi şahsi için asla öfkelenmez, öç almazdı.

            Kendisinden bir şey istendiğinde asla “hayır” demezdi.

            Kelimeleri tane tane ve inci gibi ağzından çıkarırdı.

            Yanında en son konuşanı, ilk önce konuşan gibi dinlerdi.

            Halkın kullandığı hiçbir kötü sözü asla kullanmazdı.

            Her zaman mütebessim ve hüzünlü bulunurdu.

            Fakirlerle beraber yerdi; öyle ki, onlardan ayırt edilmezdi.

            Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı.

            Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınardı.

            Düşmanlarını af etmekle kalmaz, onlara değer verirdi.

            Gereksiz yere konuşmaz; konuştuğunda ne eksik ne de fazla söz söylerdi.

            Bir topluluk içerisinde oradakiler bir şeye gülerse o da tebessüm ederdi.

            Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu yerde ayrı bir yerde oturmazdı.

            Dostlarına; “Dünyada garip bir yolcu gibi ol.” derdi.

            Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü. İki yanına salınmaz, adımlarını geniş atardı. Yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilerek vakar ve sükûnetle yürürdü.

            Düşünceliydi, boş şeylerden yüz çevirirdi.

            Çok konuşmaz, öz ve hikmetli konuşurdu.

            Onun gibi bir peygamber bize gönderdiği için Rabbimize hamdolsun, şükrolsun.

            Şu korona zamanında evimizde çoluk çocuğumuzla birlikte Kur’an okusak, Peygamberimizin hayatından okusak, ilmihal okusak ne güzel bir iş olurdu. Mahşerde yarayıp yaramadığına bakmadan neler okuduk, neler!..

            D. Ali TAŞÇI (dalitasci@hotmail.com) Twitter:@DAliTasci