O kiminin bacısı, kiminin eltisi, kiminin ablası, kiminin yengesi, kiminin de anası idi.
Ama ortak bir yeri vardı. O herkesin Dudumesi idi.
Her fani gibi o da aramızdan ayrıldı.
Asıl adı Fatma idi ama herkes onu Fadime olarak bildi. Dudume diye çağırdı.
Şimdi ise aramızda yok. Hayatın gerçeğini bir kez daha hatırlattı bize.
Elveda Dudume
Selam söyle senin Paşalın benim büyük Emicem Ekrem’e
Ortanca Emicem Muharrem’e, Küçük Emicem Halil’e
Kokusunu aldığım ama hatırlayamadığım Babaannem Nazmiye’ye
Onun torunu olmaktan gurur duyduğum Dedem Rıfat’a
Bu vatan için şehit olan Büyük Dedem Mehmet Ali’ye ve diğerlerine selam söyle
Biliyorum ki bizleri özlüyorlardır. Ama gözleri arkada kalmasın.
Onlara şunu da söyle, gerçi belki de biliyorlardır, ama sen yinede söyle.
Bu dünya bıraktıkları gibi değil artık. Siz eskilerin tabiri ile çivisi çıkmış.
Hem çivisi çıkmış bu dünyanın neresi özlenir ki…
İNSAN HUZUR BULUR YAYLALARINDA
HER GECE DÜŞÜMDE RUYALARİMDA
ÇOK ÖZEL YERİ VAR DÜNYALARIMDA
İLHAM KAYNAĞİMDİR BİZİM ORALAR.İNSAN HUZUR BULUR YAYLALARINDA
HER GECE DÜŞÜMDE RUYALARİMDA
ÇOK ÖZEL YERİ VAR DÜNYALARIMDA
İLHAM KAYNAĞİMDİR BİZİM ORALAR.
YAZ GELIR YAYLALAR DOLAR ŞENLENIR
BÜLENT TULUM ÇALAR HERKES EYLENİR
SEVDALİLAR HORONLARDA BELLENİR
SEVDALIK VATANİ BİZİM ORALAR.“ Bizum Ezgiler “ Köşesi
Teyzeye Ağıt
Bu hafta, benim büyük yengem, Zeki Altun’un da teyzesi olan Fadime Paşalı’nın ölümü sonrası yazdığı destanın iki mısrasını sizlerle paylaşıyorum.
Beni anam gibi beş sene baktın.
Düştün yataklara beni de yaktın.
Helal olsun sana var ise hakkım.
Selçuk ile beni kime bıraktın?
Ana yarısısın doymadım sana.
Hakkını helal et teyzem bana.
Senin emeğini hiç unutamam.
Ben senin acını asla atamam.
Gündüz ağlarım gece yatamam.
Geçti gitti yıllar pişmanım pişman.
Ana yarısısın doymadım sana
Hakkını helal et teyzem bana
“ Kripto “ Köşesi
Yaşamak mı Zor, Yoksa Ölmek mi?
Yaşamın zorluklarını biliyoruz da ölmedik ki ölmek de zor mu söyleyelim demiştir birçoğunuz başlığı okuyunca.
Aslında haklısınız. Lakin yinede birkaç cümle de olsa söyleyecek sözünüz muhakkak vardır.
Bu dünyada her geçen gün ağırlaşan şartlarda yaşamanın ne demek olduğunu biliyorsunuz. Gerçi gelişen teknoloji sayesinde rahatlıyoruz, fakat bir şeyler eskiye oranla daha da kötüleşiyor. Bu hayat bize bir şeyleri kaşıkla veriyor ama kepçeyle alıyor. Belki de bunun nedeni biz insanoğlunun sınırsız doyumsuzluğudur.
Ölüm konusuna gelince, en azından çok yakınımızda olan insanları kaybetmişizdir. Düşüncelere dalmışızdır. Gerçek anlamda dini bilgisi olanlardan da az çok bir şeyler öğrenmişizdir ölüm ile ilgili.
Bir gün her kes ölecek ve bizler bu gerçeği biliyoruz. Bilmesine biliyoruz da hakkını yeterince veriyoruz mu?
Yaşamınızı ve ölüm ile ilgili bilgilerinizi harmanlayın ve cevabını kendiniz verin. Her an ne ile karşılaşacağımız belli olmayan ama yinede nefes almanın bile güzel olduğu bu hayatta yaşamak mı zor yoksa bir gün muhakkak tadacağımız ölmek mi zor?
… Ve Son Nokta.
Dün ve bugün değişmeyen ve yarın da değişmeyecek tek gerçek: Ölüm (P.Y.B)