Sevgili dostlar, kim ne düşünür bilemem ama gördüğüm, yaşadığım ve okuduğum gerçekler yönetsel ve özgürlükler alanında dünden daha iyi olduğumuz yönündedir. Dünyanın ve Türkiye’nin standart gelişimi de buna şüphesiz katkı sağlamıştır. Bunları belirtirken bir iktidar güzellemesi yapma niyetinde değilim. ‘Hak ve özgürlükler daraltılıyor’ diye yaygara koparanlara bazı hatırlatmalar yapmamız lazım.

Sevgili dostlar, İstanbul Fatihi Sultan Mehmet’in türbesini kapatan zihniyet alkışı hak ediyor mu ve hangi tarihte kapatılmıştır?

            Fatih’in fetih armağanı olan Ayasofya’yı kimler Camiden müzeye çevirerek ecdat yadigârı olan vâkıf ruhuna zarar vermiştir?

            Radyolardan alaturka Türk müziğini yasaklatıp batı müziğine bizleri kimler yönlendirmiştir? Halk ozanı Aşık Veysel’e Ankara’yı dar eden anlayış neyi hedeflemiştir?

Bir gecede bilenlerin bilmez hale geldiği dönemde yeni Türk harflerinin çağdaşlaşmamıza katkı sağlayacağını iddia edenler hala daha o özledikleri çağdaşlaşmanın gerçekleşmediğinin farkındalar mı?

Osmanlı alfabesinin zor okunduğunu, Latin harflerinin kolayca öğrenilip bizleri uzay çağına ulaştıracağını düşünenler, İbrani, Çin ve Japon alfabelerini görmüşler midir?

 O dillerin görsel olarak zorluğu yadsınamaz bir gerçek. Onun içindir ki; Japonlar alfabelerini öğrenmekten bilim üretememişler ve en geri kalmış ülke olarak Tarih sahnesinde ki yerini almıştır(!) Çin’i anlatmaya bile gerek yok(!) 2 milyarlık nüfusa alfabe öğretme çabasından dolayı şimdi Çin en geri medeniyet(!) Ya İsrail, öz dilleri olan İbraniceye dönüş yaparak tüm güçlerini kaybetmişler, şimdi orta doğunun şamar oğlanına dönmüştür öylemi?

Beyler, devrimleri savunmak herkesin hakkı olabilir. Bende zekâmı ve halkımın zekâsını savunmayı borç biliyorum. Türk halkının zekâsıyla dalga geçerek yapılan sözüm ona bilgilendirmeler bizleri uyutmaya kâfi gelmemiştir.

Sevgili dostlar, yakın tarihimizi yalanlarla doldurup bizlere roman olarak anlatanlar artık gerçekleri gizlemekte zorlanmaktadırlar. Atatürk’e ve devrimlere zarar gelir endişesiyle hareket edenler aslında en büyük zararı vermektedirler.

Sevgili dostlar, bu halk zoraki ‘Tanrı Uludur’ nidalarını dinlemeye mecbur edildi. Dinsizlik teşvik edildi. “Gökten indirildiği iddia edilen kitaplar” denilerek kutsal kitaplara ve Allah’a saygısızlıklar yapıldı. ‘Kâbe Arabın olsun Çankaya bize yeter’ denildi. İmanımızın özeti olan Amentüye inat, Türk’ün amentüsü icat edilerek faşizan birçok dayatmalar yapıldı.

Çağdaşlığı gardıroba endeksleyip danslarla, valslarla bizlere çağdaşlık dayatıldı. Çanakkale de çarpışan iman ve Kültür değerlerimiz Cumhuriyetin ilk yılları ile beraber batı taklitçiliğine yenildi. Gücünü kendi değerlerinden ve inancından alan bir dirilişi maalesef gerçekleştiremedik. 

Bunları ifade ederken, kurtuluş mücadelesini küçümsüyor değilim. Bunu düşünmeyi bile hadsizlik sayarım. Atatürk’ün Balıkesir hutbesi, Mehmet Akif’in İslami vaazları gibi birçok dinsel ve vatanî öğretiler bu halkın mücadelesine güç vermiştir. Ama bu kutsal mücadeleden sonraki süreçler maalesef iyi yönetilememiştir.

Mehmet Akif’e Mısır yolları gözükmüştür. Milli mücadele kahramanları neredeyse vatan haini ilan edilmiştir. Batı ile yapılan silahlı savaşı Türkiye kazanmış ama silahsız savaşı onlar kazanmıştır. Ve eser karşımızdadır, Cumhuriyetin ilk yıllarından günümüze kadar hep çağdaşlaştık(!). Artık Paris ve Ankara aynı havadadır.

Kılık, kıyafet ve görüntü ile tam bir Frenkvaridir gençliğimiz. Göğe uzanan minareler olmasa, yüreğe kazınmış iman olmasa ne Müslüman olduğumuzu ne de Türk olduğumuzu birilerine anlatabiliriz.

Diktatörlükten bahsedenler, özgürlük teranesini tutturanlar bir kez daha tarihin sayfalarını karıştırmalılar.

Bu tespitleri yapıp sadra şifa olacak her iyilik hareketinin yolcusu, kıtmiri hatta izinin tozu olmaya hazırım. Yeter ki yol doğru yol olsun. Yol çağ açıp kapayanların, ariflerin ve abitlerin yolu olsun.